Universiteit van Amsterdam 2015
Jordy Jurgens, student geneeskunde, was 5 weken in Iloilo en kwam halverwege mei terug. “Ik zou het wel leuk vinden om kennis te vergaren van alle medische handelingen around the world.”
Waarom ben je met Work the World gaan reizen in je wachttijd?
Ik heb voor Work the World gekozen omdat ik graag een stage in het buitenland wilde doen. Er was verder niet echt een organisatie in Nederland die me dat aanbood. Als je zelf zoekt, is dit het eerste wat je tegenkomt. Ik wilde een combinatie van reizen en iets medisch en Work the World was het beste van beide werelden. Je doet geneeskunde en hebt gevochten voor je plekje op de opleiding, dan wil je daar ook iets verantwoord mee doen. Een stage in het buitenland waarbij je vier dagen werkt en ook nog leuke dingen kunt doen, is dus ideaal.
Als arts in Nederland heb je niet veel vrije tijd en je moet ook vaak op feestdagen werken. Ik moet het er dus nu van nemen! En helemaal als je op medische stage naar de Filipijnen kunt, man, daar droom je alleen maar over!
Ik zat te twijfelen tussen de Filipijnen en Nepal, maar ik wilde graag tropische ziektes zien. Vogelspinnen, enge slangen, dat soort dingen. Op de Filipijnen hadden ze een animal bites emergency poli, dat zie je in Nederland niet. Ik had bijvoorbeeld een man op de afdeling die was achtervolgd door een waterslang en ook nog eens een darmbacterie had opgelopen door stilstaand water.
Wat waren de hoogtepunten van je verblijf?
Het is er bizar anders. Je bereid je wel een soort van voor, je weet dat het een arm land is. Toch zijn er dingen waar je geen rekening mee hebt gehouden, de mentaliteit bijvoorbeeld. Dat was heel bijzonder. Ergens in mijn hoofd had ik bedacht dat als je als dokter weinig middelen hebt, je ook heel erg goed bent. Dat was niet per se zo, ze doen hun best met wat ze hebben. Grappig genoeg werken ze volgens de Westerse methode. Maar ze hebben gewoon niet alle apparaten, wel de juiste richtlijnen. Soms slaan ze dan gewoon stappen in een procedure over. Stel dat er bij een procedure van 7 stappen bij stap 4 een ECG-apparaat nodig is; als dat er niet is, slaan ze dat gewoon over en gaan ze verder met stap 5. Wat ze allemaal doen lijkt misschien een allegaartje, maar het is eigenlijk armoetroef.
Er is me wel verteld dat als ik terug kom in mijn eigen land, ik ervoor moet zorgen dat er meer apparaten gedoneerd moeten worden. Maar als de CT scan aangaat, valt de stroom uit in het hele ziekenhuis. Dan zijn er opeens ECG-apparaten die niet meer werken. Ze zijn er daar aan gewend en laten het verder in de handen van God. Het is een katholiek land. Ik ben een keer meegegaan naar een endoscopie, waarbij ze in je darmen kijken en de anesthesist had teveel slaapmiddel gegeven. Hij diende een oppepper toe bij de patiënt, waarna iedereen stopte met werken, de handen vouwde en naar het kruis aan de muur keek. “We can only pray now.” Dat was een van de meest bijzondere dingen, de mensen daar hebben veel vertrouwen in God.
De dokter zelf is ook een soort cultfiguur. Elke patiënt kreeg een maagsonde als hij of zij binnen werd gebracht, ook als het geen nut had. Dat was gewoon een magische handeling voor iedereen. Tijdens mijn observatie op de Eerste Hulp werd er een man binnen gebracht van wie de hele rug open lag. Waarschijnlijk was hij aangevallen door iemand met een machete; je zag de longen zitten. De dokter ging dat rustig hechten. In Nederland is het breaking nieuws als iemand zo wordt binnen gebracht, daar was het gewoon every day life.
Wat voor tripjes maakte je in de weekenden?
Je bent vaak een weekend weg en dat is dan zeker geen weekend naar Texel. Je kijkt je ogen uit naar waar je allemaal heen kan. We zijn naar het eiland Igantes gegaan, waar we heen voeren met een gammel bootje. In een superdrukke haven liepen we over een vismarkt en moesten over andere bootjes klimmen om in onze boot te komen en hop, daar gingen we. Al die eilanden, de superblauwe zee, dan denk je: “Ja, wauw. Hoe kom ik hier, hoe mooi is dit?” ’s Avonds zie je de hele Melkweg tijdens het star gazing, er is geen elektriciteit, maar er zijn wel witte stranden. Ik wilde op het strand blijven slapen – totdat er ineens allemaal krabbetjes wakker werden onder mijn strandlaken, toen ben ik maar snel mijn tent in gegaan.
Ik heb ook de Eco Adventure Tour gedaan in Tibao. We kwamen aan met een busje, na een fijn stukje racen over de highway. Vroeg vertrokken, hele dag onderweg, dus het eerste wat we deden was eten. Toen ging er een soort koe-bel af en alle dorpelingen kwamen in beweging. Net een soort alarm. Dat bleek het signaal voor de noodvangst te zijn; er zat voldoende vis in het net. Wij gingen mee op een groot vlot van 5 bij 5 meter en kwamen aan bij een rij boeien. Daar haalden we allemaal de visnetten naar binnen en je wordt er op een gegeven moment zelfs handig in. We mochten ook een paar vissen meenemen om te eten. Dat was een fantastisch begin. Zij stippelen van alles uit, we zijn naar een bakker geweest waar ze super lekker brood hadden. Dan rol je met je ronde buik het oerwoud in, waar je naar enorme cascade watervallen loopt om in te zwemmen. Ik ben zelfs zo’n 10 tot 15 meter tegen de rotswand op geklommen en sprong vanaf boven in het water. Achteraf was dat best wel eng; vanaf de grond wees een man waar je je voet neer moest zetten, ik was blij dat hij er was. Daarna gingen we naar een Italiaan die aan het strand een pizzeria runde. We lagen daar, keken naar de zon die onderging met krabbetjes die door de branding liepen en ik kon alleen maar denken, “ik heb het wel mooi hier.”
Zou je het nog een keer doen?
Ik heb niet mezelf gevonden zoals ze altijd zeggen als je op reis gaat, maar vanuit medisch perspectief besef ik me wel dat je echt blij mag zijn met wat wij hier hebben. Vanuit mijn emotionele ontwikkeling gezien, heb ik levenservaring opgedaan. Dat varieerde van de reis er naar toe, waarbij ik tijdens een overstap van 6 uur in China over de Chinese Muur heb gewandeld en netjes op tijd terug was voor mijn volgende vlucht, tot dat je medisch gave dingen ziet. Het is eigenlijk een aaneenschakeling van dingen die eigenlijk alleen in de film gebeuren. Je bedenkt waar je dat weekend heen zou willen en dat kán ook gewoon. Soms denk ik van gekkigheid nog wel eens terug aan al die toffe plekken waar ik ben geweest. Zelfs 3 Op Reis doet saaiere dingen dan ik heb gedaan. Ik heb echtere dingen gezien.
Ik heb er zeker over nagedacht om nog een keer te gaan. In mijn co-rooster heb ik wel eens 3 weken vrij. Ook via Work the World, een zelfde soort trip. Ik zou wel graag Spaans willen leren en er is ook veel te zien. Ik zou het wel leuk vinden om kennis te vergaren van alle medische handelingen around the world. Dan kan ik tenminste vergelijken. Hoe doen zij het? Hoe gaat verwerking van verlies in andere landen? Is het arbeidsethos anders? Dat kun je op die manier wel zien. Ik moet kijken of het er allemaal in past, maar ik zou heel graag nog een keer willen gaan.
