2015
Rachel van der Velden studeert aan Maastricht University.
Rachel van der Velden ging als tweedejaars studente geneeskunde van Maastricht University 5 weken naar Iloilo op de Filipijnen. Inmiddels is ze derdejaars. “Ik voel me zelfverzekerder en observeren heeft me veel geleerd over de manier van werken.”
Waarom ben je in de zomer deze stage gaan doen?
Ik had er vorig jaar al ergens iets van gezien, maar toen dacht ik dat het alleen voor coschappen was. Afgelopen september waren er op school andere organisaties die een presentatie gaven over stagemogelijkheden en ik wilde sowieso al eens naar het buitenland. Toen ben ik me er in gaan verdiepen en ik heb Work the World weer opgezocht omdat zij me toch het meeste aanspraken. Nadat ik een mail stuurde, belde Sabine me direct op en toen bleek dat ik ook als tweedejaars gewoon mee kon. Ik vind reizen heel leuk, maar ik was nooit eerder zo ver weg geweest. Vanwege mijn studie was ik toevallig de zomer vrij, maar er was niemand die mee kon. Dus toen bedacht ik om een stage te combineren met een reis, want dan kon ik gewoon alleen gaan. Die combinatie van een leerzame ervaring en een ver land om te ontdekken was voor mij belangrijk.
Samenwonen met studenten van over de hele wereld
Dat je samenwoont met studenten van over de hele wereld was een van de grote voordelen van Work the World voor mij. Je leert heel veel nieuwe en leuke mensen in één keer kennen, dat is een te gekke ervaring. De meeste studenten kwamen uit Engeland, daarnaast waren er nog twee meisjes uit Amerika, eentje uit Nederland en een aantal uit Canada en België. Met het meisje uit Nederland heb ik nog steeds veel contact. We hebben inmiddels een vlucht naar Londen geboekt, waar we een paar van de Engelse studenten gaan opzoeken. Het is heel leuk om te kijken hoe het nu allemaal met ons gaat en hoe ons leven verloopt.
Hoe was het om mee te lopen en te observeren met het lokale team?
De eerste dag was een beetje onwennig omdat het direct een hele hectische dag was. Het personeel was overal en nergens, dus ik keek mee met studenten die me lieten zien wat zij deden. De dag erna had ik al snel mijn draai gevonden. Toen ik eenmaal ontdekte dat ik het gesprek aan moest gaan en niet teveel moest wachten, merkte ik al snel dat de Filippino’s heel erg open zijn. Ze willen heel graag alles laten zien en ook zelf van jou leren.
De praktijk: “veel dingen gezien die je in Nederland niet ziet”
Ik heb heel veel dingen gezien en ook vooral dingen die je bij ons in Nederland niet ziet. Het aantal verkeersongevallen is echt schokkend veel bijvoorbeeld. Maar ook juist dingen die je wel in Nederland tegenkomt, maar hier op de Filipijnen heel anders zijn. Zo heb ik een patiënt met diabetes gezien met een afgestote voet die er zo erg uitzag dat ik me te pletter schrok.
Er was een patiënt met het Cushing syndroom in een heel vergevorderd stadium. Hij had allerlei kenmerken die ik kende uit studieboeken. Veel abdominaal vet en veel paarskleurige huidstriemen, een dunne huid en hij kreeg gemakkelijk blauwe plekken. Dat soort gevallen, waarbij je de theorie zo duidelijk in de praktijk tegenkomt, vond ik heel interessant. Je leert er heel veel van.
Ik heb ook wel een aantal gevallen gezien die me best geraakt hebben. Na mijn eerste weekend was er op de maandagochtend even chaos, dus ik ben gaan kijken wat er was. Een hele jonge vrouw had een verkeersongeval gehad. Ze was er ernstig aan toe: ze miste hele stukken huid en vetweefsel en had overal wonden. Zij heeft de middag ook niet gehaald. Dat soort dingen zijn heftig, die laten wel echt een indruk achter.
Hoe was het om dit als tweedejaars studente te doen?
Ik denk dat het een voordeel is geweest dat ik nog geen coschappen heb gelopen. Ik kijk met een hele open blik naar hoe het daar gaat, ook vooral omdat ik in Nederland nog geen praktijkervaring heb opgedaan.
Ze gaan op de Filipijnen heel goed om met wat ze hebben. Uiteindelijk heb ik vooral geleerd dat het belangrijk is dat je met alles wat je doet zeker bent van jezelf. Je moet je altijd proberen bewust te zijn van het feit dat je weet wat je doet. Ik voel me in ieder geval zekerder nu. Zo heb ik de kans gehad om bij een echte patiënt te luisteren naar pathologisch ademgeruis in de longen, waardoor ik een vaardigheid heb ontwikkeld in het herkennen van geluiden die bij een bepaalde pathologie horen. Observeren heeft me meer geleerd over specifieke patiëntcasussen en de manier van werken in een ziekenhuis met weinig middelen. Ze werken er naar hun beste kunnen en dat doen ze echt heel goed.
Wat maakte de Village Healthcare Experience voor jou zo speciaal?
Eigenlijk de hele ervaring om in dat dorp bij de gemeenschap te horen. Om bij de gastfamilie en onder de mensen te zijn. De sfeer die er hing en hoe iedereen met elkaar omging gaf me echt het gevoel van een hele grote familie. Iedereen kent elkaar en helpt elkaar. Ik vond het heel speciaal om dat te zien en mee te maken.
De weekenden: reisjes, trips & avonturen
We zijn heel veel weggeweest, naar Antique, Boracai, Palawan en Cebu. Het is lastig te zeggen wat het leukste was, haha! In Boracai hebben we aan het strand gelegen en watersportactiviteiten gedaan, dus dat was puur genieten. In Antique was het heel mooi en rustig. Daar is nog niet zoveel invloed van het toerisme, dus het is nog heel eigen. Vooral de natuur vond ik daar prachtig. In Cebu kun je heel veel bijzondere dingen doen, zoals zwemmen met walvishaaien en de chocolate hills bekijken. Dat was heel uniek! In Palawan hadden we net even de pech dat er een tyfoon overwaaide, maar zelfs met slecht weer was het heel mooi. Alles is heel makkelijk te ondernemen. Wij kwamen met een groep en bleven bijna allemaal dezelfde periode, dus we deden veel samen. Maar ook in een kleinere samenstelling kun je alles heel goed vanuit Iloilo doen.
Kreeg je veel hulp van het lokale Work the World team?
We hebben vrij veel hulp gehad en zo goed als niks zelf hoeven uit te zoeken. Het eerste weekend regelden zij alles. Als je bedacht dat je ergens heel wilde, konden ze je van alles aanraden: wie geeft de beste tours, welke accommodatie is goed, al dat soort dingen. Zeker omdat ze ook veel informatie hadden over wat andere studenten hebben gedaan, weten ze wat er goed is.
Ik wil nog even benadrukken dat ook het team echt een van de grote voordelen van Work the World is. Ze zijn allemaal heel aardig en altijd in voor een praatje.
Zo zijn de mensen daar in het algemeen, ze knopen bij iedere gelegenheid een gesprek aan. Voor mij was het lokale team vooral fijn omdat mijn koffer kwijt was na de vlucht. De programma manager heeft dat helemaal van mij overgenomen en alles geregeld. Zodat ik mezelf daar niet mee bezig hoefde te houden en me volledig kon richten op de rest van mijn ervaring. Als er zoiets vervelends gebeurt, is dat hele fijne ondersteuning.
Wat neem je mee terug na deze ervaring?
Ik neem vooral veel blijdschap met ons eigen systeem mee terug. Ik word geraakt als ik zie hoe ver we in Nederland zijn in verhouding met wat ze daar hebben. Er zouden veel meer levens gered kunnen worden, als ze maar de (financiële) middelen zouden hebben. Daar word je je tijdens zo’n stage heel bewust van. Natuurlijk wordt het je wel verteld als je hier thuis zit, maar eenmaal daar wordt je echt met je neus op de feiten gedrukt.
Wat wil je tegen andere studenten zeggen?
Ik kan het iedereen aanraden. De Filipijnen is een prachtig land, vooral ook omdat de bevolking heel vriendelijk is. Ontzettend opgewekt en spontaan. Ze staan heel positief in het leven. Zelfs de mensen die zo ontzettend weinig hebben, hebben een positieve kijk op alles. Dat is een hele fijne sfeer om in te zitten en zo’n soort stage te doen.
