2016
Hilde Grens studeert aan Radboud Universiteit Nijmegen.
Waarom ben je gaan reizen?
Ik zit in Nijmegen op de universiteit. Je kunt hier best vroeg loten voor je coschappen, omdat er een wachttijd is. Ik kende wat mensen die een aantal maanden moesten wachten en zij zijn ook op reis gegaan of op stage. Dat heeft me aan het denken gezet. Vanaf de zomervakantie was ik negen maanden vrij en dat leek me een goed moment om weg te gaan. Nu heb ik geen verplichtingen en voor mijn gevoel kom ik straks met mijn coschappen in een andere levensfase. Er kon geen vriendin mee, dus ben ik alleen gegaan.
Zelf ben ik niet zo’n avonturier die ergens op een afgelegen plek wil zitten. Dus de combinatie van Work the World met een stage en sociaal element leek me heel leuk.
Ik kende ze van een voorlichting en toen ik ging zoeken, kwam ik heel snel uit bij de Filipijnen.
Wat waren de verschillen met thuis?
De eerste drie weken liep ik mee op interne geneeskunde. Dat was vanaf binnenkomst super hectisch en druk. Het ziekenhuis is eigenlijk te klein voor het aantal patiënten en dat geeft meteen een andere indruk. In Nederland ligt iedereen netjes op een eigen kamer. Daar lagen ze op de gang en soms zelfs half buiten. De familie van de patiënten komt er ook nog bij, die liggen ernaast. Dat was nogal shocking in het begin, maar je raakt er wel aan gewend. Het is gewoon hoe het daar gaat en ik vond het bijzonder om daar in rond te lopen.
De laatste week liep ik mee op chirurgie, wat voor mijn gevoel heel ouderwets was. Zodra je er bent, weet je dat het anders gaat dan in Nederland. Ik heb bijvoorbeeld een aantal keizersnedes gezien. In Nederland heb ik die nog niet meegemaakt, maar er wel veel verhalen over gehoord. Nederlandse artsen vinden de binding tussen moeder en kind belangrijk, dat proces krijgt veel aandacht. Op de Filipijnen moet alles gewoon goed gaan; de baby werd meteen weggehaald voor verzorging. Het was interessant om te zien dat zij hele andere dingen belangrijk vinden.
Ik heb ook een hersenoperatie meegemaakt die heel indrukwekkend was, omdat het zo anders ging dan in Nederland. Een man had een ongeluk gehad en er werd een stuk van zijn schedel afgehaald. In Nederland zou daar een heel team van specialisten bijgehaald zijn, maar hier waren er alleen een arts en zijn assistent. Wij mochten allemaal van heel dichtbij meekijken terwijl de arts heel veel uitlegde en moest werken met de middelen die ze hadden.
Wat waren de meest interessante gevallen?
Voor mij waren de keizersnedes heel bijzonder. Het was mijn eerste operatie om te zien én de eerste keer dat ik een kind geboren zag worden. Voor hen was dat natuurlijk heel normaal, maar ik zal het nooit vergeten. Ook dat ik het jongetje nog even mocht vasthouden was heel bijzonder.
Op interne geneeskunde heb ik veel infectieziektes gezien. Die waren ook heel bijzonder, vooral omdat sommige gevallen heel uitgebreid zijn.
Er kwam een man binnen met een hele grote massa in zijn buik. Dat bleek een levertumor te zijn. In Nederland zou het nooit zo ver zijn gekomen. Deze man had geen geld en omdat hij al oud was, kon hij moeilijk reizen. Daarom duurde het zo lang voordat hij naar het ziekenhuis kwam.
Dan realiseer je je hoe goed wij het in Nederland hebben. Je krijgt checks bij de dokter, ze doen screenings en onderzoeken. Hoe lang je leeft hangt af van waar je geboren bent.
Ook was er een vrouw met de mazelen, een oudere dame die heel wazig binnenkwam. Ze moest helemaal alleen in een kamertje in quarantaine. De volgende dag bleek dat ze was overleden omdat ze daar niet meer behandeld kon worden. In Nederland wordt iedereen hiertegen gevaccineerd.
Bij zoveel gevallen besef je hoe goed het is in Nederland. Dat is ook moeilijk omdat je het niet kunt veranderen en dat besef heeft heel veel indruk op me gemaakt. Mensen krijgen infecties door muggenprikken of omdat ze met dieren werken. Wij zijn gewend aan beschermende voorwaarden.
Wat waren de hoogtepunten van de reis?
De combinatie van dat het zo anders is in Nederland en het wonen in huis met studenten die allemaal dezelfde achtergrond hebben, vond ik te gek. Je kunt je ervaring op dezelfde manier delen en het over leuke en moeilijke dingen hebben. Je doet superveel nieuwe indrukken op, maar dat kun je wel samen met elkaar verwerken.
Het mooie van zo’n buitenlandse stage vind ik dat je de cultuur kunt zien terwijl je er middenin zit. De Filipijnse cultuur is heel bijzonder. Omdat de meeste mensen Engels spreken is het ook heel makkelijk om te kletsen en iets van ze te weten te komen. Ik ben een paar keer met zusters van de spoedeisende hulp uit eten geweest en wat wezen drinken. Zij zijn een beetje van dezelfde leeftijd en het is superleuk om die cultuur van dichtbij te zien. Ook in een ziekenhuis zie je een land heel anders dan toeristen. Filipino zijn de liefste mensen die ik ooit ontmoet heb. Ook als ze niks hebben, willen ze alles met je delen. Ze zijn heel trots op hun eigen land.
Logisch ook, want ik ben echt verliefd geworden op de eilanden daar. De zonsondergangen, de mooie zee, de prachtige natuur. Het is zo bijzonder met al dat water om je heen, met wat huisjes en bootjes. Screensavers zijn op de Filipijnen gewoon echt.
Na mijn ervaring in het ziekenhuis ben ik nog alleen op reis geweest in Vietnam. Dat vond ik doodeng! Tijdens de hele stage heb ik vier weken lang in een warm bad gelegen. Er wordt supergoed voor je gezorgd. Het is heel makkelijk om iets te regelen. Als je dan alleen op pad gaat, is dat wel spannend. Toch denk ik dat het makkelijker is om vanuit een buitenlandse stage op reis te gaan dan wanneer je van thuis komt. De projectleiders Etchel en Marge hebben me ook nog enorm geholpen om überhaupt op reis te gaan. Mijn vlucht naar Vietnam werd gecanceld, maar met de hulp van Etchel en Marge ben ik naar een ander eiland gevaren en vanaf daar gevlogen.
Wat blijft je bij?
Ik heb vooral veel geleerd op het gebied van kennis. Door de arts werden we uitgedaagd om, bij verschillende klachten een differentiaal diagnose op te stellen en welke behandeling mogelijk is. Zo leerde je echt denken als de arts. Voor mezelf heeft de hele ervaring me geleerd dat ik in staat ben flexibel te zijn en door je best te doen het meeste eruit te halen. Dat geeft een goed gevoel voor de toekomst. Ik heb meer zelfvertrouwen gekregen en weet nu dat ik moeilijke dingen blijkbaar ook aan kan.
Wat vaak nog in gesprekken naar voren komt is dat het je zo’n fijn gevoel geeft. Je maakt wel veel mee en bent soms helemaal kapot, maar van binnen voel je je heel relaxt. Je bent aan het genieten van alles. Alles wat je ziet is mooi, wat je eet is lekker. Dat gevoel is heel moeilijk te beschrijven en dat is denk ik waarom iedereen zo houdt van reizen. Je probeert dat gevoel in Nederland vast te houden, maar dat is toch anders dan wanneer je daar bent. Toch denk ik er nog elke dag aan en ben ik blij dat ik die ervaring heb mogen beleven!
Kun je het aanbevelen aan andere studenten?
Jazeker!
Het kost wat, maar je krijgt er ook heel veel voor terug.
Zeker omdat alles echt heel goed geregeld is door Work the World. Je hoeft je nergens meer zorgen om te maken. Het is fijn dat je met een organisatie kunt gaan voor zo’n ervaring in een ziekenhuis. Het is lastig om dat alleen te regelen. Je kunt ook heel makkelijk feedback geven, dus ook als iets minder prettig voor je is, wordt dat zo snel mogelijk opgelost. Het gaf mij een veilig en goed gevoel.
Vooral de combinatie van stage en reizen raad ik aan. Ook als het van tevoren even spannend is, moet je onthouden dat je echt niet naar huis wilt als je er eenmaal bent. Het is zo mooi om iets anders te zien en om ook na je stage op een andere manier een land te ontdekken.
Het is wel belangrijk dat je openstaat voor de mensen daar. Het is anders en soms is het shocking, maar je haalt er absoluut het beste uit als je er voor open staat.
