2016
Sterre Werkman studeert aan Radboud Universiteit Nijmegen.
Sterre Werkman, 4e jaars studente geneeskunde aan Radboud Universiteit Nijmegen, ging vijf weken naar Kandy, Sri Lanka. Dit waren haar hoogtepunten.
Waarom ben je gaan reizen?
Ik wilde wat van de wereld zien. Gewoon reizen was wel een optie, maar ik wilde dat combineren met iets nuttigs voor mijn studie. Op school kregen we een voorlichting van Work the World en ik was gelijk enthousiast. Het liefste wilde ik op de kinderafdeling werken en Sabine, projectmanager Work the World, adviseerde me om naar Sri Lanka of Nepal te gaan. Dat werd uiteindelijk Sri Lanka.
Het was de bedoeling dat ik drie weken op de kindergeneeskunde afdeling zou meelopen en één week op kinderchirurgie. Omdat het een rustige periode was zonder lokale studenten kon ik op geneeskunde minder doen, dus ben ik na twee weken gewisseld naar chirurgie. Het was heel fijn dat ik zo makkelijk kon wisselen en ook het lokale team heeft me daar heel goed mee geholpen. Ik heb vooral geobserveerd en dat was super interessant. In de OK mocht ik meekijken bij operaties. Dichterbij het veld zijn dan dat kan niet!
Wat waren de verschillen met thuis?
Wat me opviel is dat de meeste verschillen puur worden veroorzaakt door het gebrek aan geld. De kennis van alle artsen en studenten daar is heel goed.
Op de OK hebben ze heel weinig middelen; daar knippen ze de vinger van een handschoen af om een blinde darm te verwijderen bijvoorbeeld. Eigenlijk gebruiken ze handschoenen voor alles, ook om dingen dicht te knopen. Heel creatief, wat dat betreft.
Nog een opvallend verschil is dat mensen je niet aankijken als ze tegen je praten. Dat was wel even wennen. Ze praten ook heel zacht, waardoor het soms lastig is om te volgen. Eén op één praten was heel duidelijk, maar op de rondes waren er soms heel veel artsen rond één bed. Als de voorste dan wat zei, kon je achteraan vaak niks verstaan.
De afdelingen waren gescheiden voor mannen en vrouwen. Bij de vrouwenafdeling stond zelfs een bewaakster en mannen mochten niet naar binnen. Dat zou je in Nederland nooit zien. Hoewel de afdelingen gescheiden zijn, heb je nergens gordijnen om het bed. De hele afdeling kon meekijken als er iets gebeurde.
Qua hygiëne zijn ze ook minder streng dan in Nederland. Bij een kindje ging het infuus los en toen het kindje werd verplaatst om een nieuw infuus te krijgen, bleef er een hele streep bloed op de vloer liggen. Dat wordt dan pas schoongemaakt als de schoonmaakster langskomt.
Wat waren de meest interessante gevallen?
De meest interessante gevallen waren op de OK. Er waren best veel kinderen die geboren werden zonder anus. Dat komt daar schijnbaar heel veel voor. De reconstructies waren heel interessant om te zien. Het was voor mij de eerste keer en ik vond het heel mooi om te zien hoe goed ze dat kunnen met de middelen die ze hebben. Alles ging op de gok, zonder meetapparaatjes zoals we die in Nederland hebben. Ik weet niet of die kinderen ooit zindelijk zullen zijn, maar het is wel mooi hoe natuurlijk het eruit ziet.
Er was ook een baby’tje met allerlei afwijkingen, misvormingen en hele kleine longetjes. Daar konden ze eigenlijk niks voor doen. Zelfs een DNA-test kon niet omdat er geen geld voor was. Het enige dat ze konden was karyotypering het testen van chromosomen. Daar hebben ze eigenlijk niks aan en zelfs daarvoor moesten ze een brief schrijven of het alsjeblieft mocht. Toen ik wegging uit Sri Lanka lag het baby’tje er nog, maar ze konden weinig anders dan het in leven houden. Van andere studenten hoorde ik dat het uiteindelijk na 40 minuten reanimatie is overleden. Zo’n baby had in Nederland veel betere kansen gehad.
Wat waren de hoogtepunten van de Ayurvedic Medical Experience?
Ik vond het heel erg leuk dat je bij een gastgezin verblijft en midden in de cultuur zit. Ook het kijken bij dat Ayurvedische ziekenhuis vond ik super interessant. Je hoeft er niet eens zelf in te geloven, het was al mooi om te zien hoe anderen dat doen.
Ze zien de dokter als een soort God. Hij vraagt geen geld voor wat hij doet. Patiënten kunnen een donatie doen en soms is dat alleen maar een paar bladeren en een paar Roepies. Ze zijn heel dankbaar voor alles wat hij doet.
Er kwam een man langs met een gebroken bovenarm in het gips. Ze zeiden dat het er pas een week om zat, maar toch werd het gips er direct afgehaald. Wij vroegen ons af waarom, want in Nederland laat je dat zes weken zitten. Toen bleek dat de breuk in het ziekenhuis niet recht was gezet, ze hadden er alleen gips omheen gedaan. Dat kwam vermoedelijk voor gebrek aan tijd en geld. Ik denk dat mensen daarom ook niet in het ziekenhuis geloven. De breuk is recht gezet, maar je gaat wel anders naar dingen kijken. Na het rechtzetten werd er kruidenolie op de arm gedaan, bladeren er omheen, latjes er tegenaan en dat maakten ze vast met stukjes laken. De familie van de man moest dat thuis elke dag opnieuw doen.
Het viel me op dat er mensen zijn die zo hard in deze vorm van geneeskunde geloven dat ze bereid zijn er een paar maanden voor in bed te liggen en elke dag opnieuw de behandeling te ondergaan. Ze zeggen dat het werkt als je er de tijd voor neemt. Zelf wist ik niet wat ik moest verwachten en ik geloof er niet in. Dat na drie maanden een botbreuk genezen is, hoeft niet door de olie en bladeren te komen. Maar ik vond het prachtig om te zien dat het voor de mensen daar een oplossing is als alle conventionele middelen niet meer werken.
Het was een hele leuke week waarin we ook veel leuke dingen hebben gedaan. Op safari heb ik veel olifanten gezien, we hebben wandelingen gemaakt en bootje gevaren naar een hutje waar op vuur voor je werd gekookt. Wat je op de filmpjes op de website kunt zien klopt wel echt. We hebben ook kookles gekregen, zowel tijdens de Experience en in het Work the World huis. Ik kon geen genoeg krijgen van het lokale voedsel en ga die recepten nog wel een keer thuis proberen!
Hoe was het WTW team?
Alle mensen waren super aardig en heel behulpzaam. Dat zijn mensen in Sri Lanka sowieso. Ze vragen hoe je dag is geweest en zijn heel betrokken. We mochten de computer gebruiken om foto’s online te zetten en kregen tips voor de weekenden. Waar we het beste heen konden gaan, waar we konden slapen, dat soort dingen.
Het leukste weekend vond ik cultural triangle, de omgeving waar ik later was met de Experience. Een weekend is daar eigenlijk veel te kort voor, we hebben zoveel gedaan. Er stonden heel veel culturele gebouwen, ruïnes, een grote gouden Buddha, prachtig.
Zul je een extracurriculaire stage via Work the World aanbevelen aan andere studenten?
Jazeker! Je wordt goed bijgestaan door WTW, waardoor je weet wat je te wachten staat. Het was een hele mooie ervaring. Voor mij was het een heel fijn gevoel dat ik in een huis terecht kwam met meer studenten en dat alles geregeld was bij het ziekenhuis. Voor een eerste verre reis in mijn eentje was de goede begeleiding heel prettig.
Verwacht niet dat je tijdens je stage heel veel zelf doet. De ervaring zit hem vooral in het zien van verschillen met Nederland. Daar leer je heel veel van.
Je gaat beseffen hoe anders het kan zijn en hoe goed we het hier hebben. Ook het ontdekken van overeenkomsten vond ik mooi. De kennis die ze hebben, hoe ze op dezelfde schematische manier een diagnose stellen. Hetzelfde en tegelijkertijd ook heel anders.
Sinds ik terug ben, ben ik nog niet weer naar school geweest of in het ziekenhuis, dus ik weet nog niet hoe ik deze ervaring meeneem in de praktijk. Ik denk wel dat we in Nederland best truttig kunnen zijn met veel regels. Misschien kunnen we daarin iets van Sri Lanka leren. Tegelijkertijd weet ik nu ook hoe goed we het hier hebben.
