Professional Placement 2016
Waarom koos je voor Kathmandu?
Ik was op zoek naar een ervaring in het buitenland voordat ik zou beginnen aan mijn nieuwe opleiding. Het liefste wilde ik naar een gebied met een totaal andere cultuur om zoveel mogelijk te leren. In Afrika was ik al geweest, maar van het Boeddhisme wist ik eigenlijk maar heel weinig. Daarom trok Kathmandu me heel erg aan.
Wat waren je hoogtepunten op medisch vlak?
Er zijn zoveel hoogtepunten! Een halfuur lang intuberen, een tumorverwijdering van zes centimeter, orthopedie op de OK, negen uur bezig zijn met een niertransplantatie; ik heb echt heel veel gezien.
De hersenoperatie die ik heb gezien was wel heftig. Een kindje van 2,5 jaar oud had een tumor van 6 centimeter. Deze werd in meerdere operaties verwijderd omdat de hersenen anders in elkaar kunnen drukken door de ruimte die ontstaat. Tijdens de operatie namen de artsen alle tijd om ons te laten zien hoe alles werkt en hoe ze bijvoorbeeld een stukje van de schedel verwijderen.
Op de Emergency afdeling heb ik gezien dat er meerdere mensen in één bed lagen omdat er niet genoeg plek was. Los van al die patiënten moesten ook familieleden 24/7 aanwezig zijn. Zij haalden alles dat nodig was van de apotheek. Als je bijvoorbeeld een katheter moest plaatsen, haalden familieleden die bij de apotheek. Vanuit de medische zorg was het heel gek dat je moest wachten op spullen van buiten het ziekenhuis. In principe is het best een goed systeem, maar bij acute probleemsituaties kan het hele heftige gevolgen hebben voor de patiënt.
Hoe was het om na die aardbeving in Nepal te zijn?
De eerste week was het wel wennen. Dat komt puur omdat alles in Nederland zo goed opgebouwd is, in het ziekenhuis en daarbuiten. In Nepal zie je nog op veel plekken de gevolgen van de aardbeving, vooral omdat er veel in aanbouw is. De eerste focus van de bevolking is om weer huizen te bouwen.
Zelf heb ik drie aardbevingen meegemaakt, waarvan ik er 2 niet eens heb gevoeld. De organisatie was heel goed voorbereid op dit soort situaties. Ik heb me vanaf het begin hartstikke veilig gevoeld.
De cultuur vind ik prachtig. Nepalezen zijn vrij afwachtend, maar nadat ik het eerste contact had gemaakt, kwamen ze helemaal los. Ik vind het echt fantastische mensen om mee te praten. Jij moet wel de eerste stap zetten; dan zijn ze heel open tegen je.
Wat neem je mee terug?
Wat me het meeste bij blijft is dat zij met minder materialen zo goed mogelijke zorg geven. In het ziekenhuis heb ik gezien dat het personeel heel goed is met ziektebeelden vaststellen. Die theorie hebben ze heel goed onder de knie. Voor mij was het verschil met de Westerse geneeskunde dat ze in Nepal nog niet veel verder dachten dan het ziektebeeld zelf. COPD komt veel voor op de Emergency afdeling, omdat de lucht in Kathmandu zo slecht is. Maar de ramen worden er niet dicht gedaan, dus de stoffige lucht blijft binnenkomen.
Het meest indrukwekkende voor mij was de OK. Ik heb eerder in een OK in Nederland gestaan en de verschillen waren enorm. Wat daar als een steriele gang beschouwd wordt, zou hier als gewone gang al afgekeurd worden. Uiteindelijk zie je altijd veel dingen waarvan je denkt dat het beter kan. Ik heb wel wat ideeën gegeven, maar je verandert niet zo makkelijk iets in een ander land en een andere cultuur. Daar moest ik me bij neerleggen en dat vond ik best moeilijk om te doen.
Het heeft me in mijn eigen werk als verpleegkundige heel erg leren kijken naar of je bepaalde materialen écht nodig hebt om een doel van een patiënt te halen. Dat heeft me heel erg geholpen. Hierdoor ga ik veel beter met materialen om. In Nederland trek je alles uit de kast en is er veel sprake van verkwisting. In Nepal is dat geen optie en zo leer je om iets te bewerkstelligen met zo min mogelijk middelen.
Wat waren je persoonlijke hoogtepunten?
We hadden twee keer per week taalles. Ik ben erg slecht met talen, maar de docent legde het heel begrijpelijk uit met voorbeelden die leken op het Pictionary-spel. Nepalees is moeilijk om te leren, vooral omdat ik een andere taal moest leren in een vreemde taal (Engels). Doordat ik terugdacht aan haar gebaren en de plaatjes die daarbij hoorden, kon ik kleine gesprekjes voeren met de locals.
In de weekenden hebben we prachtige trips gemaakt. We zijn naar de jungle geweest waar we olifanten hebben gewassen en bereden en waar we neushoorns hebben gezien! We hebben twee wandeltochten van vijf uur gemaakt, stoepa’s bezocht en we zijn wezen paragliden. Ook heb ik een mountain flight gedaan over de 8 hoogste bergen ter wereld. Ieder weekend was er wel iets te doen.
Het paragliden vond ik het allergaafste. Op een goede nummer twee staat het uitzicht op de Mount Everest, dat zal ik nooit vergeten.
Zelf ben ik vooral op werkgebied veel rustiger geworden. Ik heb gezien hoe stressvol het in een ander land kan zijn. Daar leer je omgaan met hoe je mensen anders moet benaderen. Ik had tijdens mijn tijd in Kathmandu veel kinderen aan mijn zijde die heel goed zijn in Engels. Zij stelden allemaal vragen en namen me mee naar hun zieke ouders op de afdeling. Een kindje van zes kon me dan uitleggen wat er aan de hand was.
Hoe was het Work the World team?
Het Work the World team was vanaf het begin heel erg open en heeft me geholpen met van alles en nog wat. De eerste weken was het voor mij bijvoorbeeld heel moeilijk om er in te komen. Dat kwam vooral doordat ik moeite had met de Engelse taal. Ik spreek wel Engels, maar in groepsverband was het wel eens lastig. Vooral op de afdeling general surgery waren de lokale artsen voor mij moeilijk te verstaan. Daarom ben ik gewisseld naar Emergency en de OK. Daar waren artsen die beter Engels spreken en me heel goed betrokken bij de groep en verschillende specialisten.
We hadden in het huis twee koks die allebei hartstikke aardig waren. Als je thuis kwam van je werk en je wilde iets simpels als noodles maken, trokken ze je uit de keuken want dat wilden zij voor je maken. Ik heb ook een kookles van ze gevolgd en ze deden heel veel moeite om echt uit te leggen wat ze deden.
De manager en teamleiders hebben me vooral geholpen in het ziekenhuis en zij lieten ons de leuke plekjes in de stad zien. Ook de dag- en nachtbewakers hielpen me met de kleinste dingetjes. Zij waren ook heel erg geïnteresseerd in het leven in Nederland waar ze van alles over vroegen.
Ik pak dingen vaak simpel aan en daarin kwamen ze me heel erg tegemoet. Alles werd snel geregeld om zo min mogelijk tijd te verspillen. Het hele team stond altijd klaar voor me, dat was echt hartstikke super.
Heb je tips voor andere studenten?
Probeer zo min mogelijk verwachtingen te hebben, dan beleef je zoveel mogelijk plezier. Laat alles heel erg wennen. De eerste dagen moet je lekker de stad verkennen en alles gewoon ervaren. Als je een makkelijk persoon bent, kom je ook makkelijker binnen.
Omdat mijn trip naar Nepal zo goed is bevallen en alle medewerkers zo aardig en open waren, ben ik ambassadeur geworden. Ik ben de volgende ervaring alweer aan het plannen! Waarschijnlijk weer met Work the World, dus ik raad het van harte aan.
