2018
Yves Laboyrie studeert aan Thim van der Laan.
3 uur de wekker, 5 uur op Schiphol en vanaf 7 uur in de lucht. Het was wel een vroege dag maar wij (Sem en ik) wisten waarvoor we het deden. De vlucht heeft in totaal 12 uur geduurd, dit is inclusief stop in Zürich en een tankstop in Nairobi. We hebben een prima vlucht gehad en lande om 5 over 10 plaatselijke tijd, wat 2 uur later is dan in Nederland.
Nadat de visums op orde waren en de bagage van de band gehaald was zijn we doorgegaan naar de uitgang waar Mohamed op ons aan het wachten was. Mohamed is de begeleider van Work The World in Dar es Salaam.
Eenmaal aangekomen op de locatie waar wij de komende 10 weken zullen verblijven hebben we een korte tour gehad en nadat de koffers uitgepakt waren snel gaan slapen.
De volgende dag werden we in het ziekenhuis door Mohamed voorgesteld aan de fysiotherapeuten in het ziekenhuis. Deze therapeuten zijn erg aardig en geïnteresseerd in waar je vandaan komt en hoe je je naam uitspreekt en willen je graag een woordje Swahili leren en vinden ze het leuk dat je bij hun stage wilt lopen. Als laatst werden we voorgesteld aan de “hoofd fysiotherapeut”. Deze man gaat eigenlijk over de fysiotherapie afdeling en managet verschillende taken waaronder onze stageplekken. Hij heeft ons een uitgebreide rondleiding gegeven over zijn afdeling wat bestaat uit onderzoeks/behandelkamers en de oefenzaal.
Het is wel duidelijk dat ze hier anders te werk gaan dan in Nederland. In Nederland wordt je uit de wachtkamer gehaald maar hier zal je er niet aan moeten denken, de wachtkamer is namelijk de gang en op die gang zitten 200 mensen te wachten, totdat ze naar binnen kunnen. Deze mensen komen aan het begin van de dag, gaan naar een tafeltje en geven hun gegevens op waaronder hun naam, als ze aan de beurt zijn voor therapie dan roept iemand door een microfoon de naam om en dit hoor je over de hele verdieping, je hoort constant deze speaker mensen omroepen dus is het enorm druk op de afdeling. De drukste dagen zijn op maandag, woensdag en vrijdag, dan komen de meeste mensen. Iedereen kan komen ook al zijn ze niet verzekerd en kunnen contant betalen.
Op de fysiotherapie afdeling komen de ‘out-patients’. Dit zijn de patiënten die niet zijn opgenomen in het ziekenhuis maar die komen voor therapie en daarna weer naar huis gaan. De oefenzaal waarin deze patiënten kunnen trainen zit eigenlijk altijd vol. Dit komt niet door alle mensen die hier hun therapie aan het doen zijn maar omdat ook een deel van de familie mee komt. Dat is hier normaal en die helpen vaak (soms komt er niet eens een fysiotherapeut kijken).
Er zijn ook ‘in-patients’. Dit zijn patiënten die zijn opgenomen en meestal zijn geopereerd. Hierbij moet je denken aan gebroken ruggen, benen, armen die zijn rechtgezet. Vaak is dit doordat ze een ongeluk gehad hebben op de motor of als ze gevallen zijn.
Wat mij meteen opviel is dat ze aan privacy veel minder waarde hechten dan in Nederland: iedereen kan zomaar de behandelkamer inkomen en dat is geen probleem. Ook is het gebruikelijk dat je meerdere patiënten tegelijk hebt, een deel van deze patiënten gaat zelfstandig aan de slag in de oefenzaal en één patiënt behandel je in een klein kamertje.
De patiënten spreken Swahili. Sommige van hen spreken Engels maar dat zijn er niet veel. Om ervoor te zorgen dat ik in het Swahili kan communiceren geeft Work the World 2x per week 1 uur Swahili-les waarin ik dus leer hoe ik kan communiceren met patiënten (en buiten het ziekenhuis met andere mensen). In het begin was dit natuurlijk lastig, zeker omdat de meeste mensen geen Engels spreken.
De fysiotherapeuten waren in het begin constant aanwezig om te vertalen tussen Swahili en Engels.
Het Work The World in Dar es Salaam is een behoorlijk groot huis. Het heeft ongeveer 8 slaapkamers met ieder 2 stapelbedden, een heerlijk schoon zwembad, keuken (waar je na een zware dag je lunch kan eten wat bestaat uit eten wat je de dag ervoor gegeten hebt), badkamers, eetzaal, buitenplaatsje en heerlijk bbq terras. Elke donderdag avond is er barbecue night wat inhoud dat de kok barbecuet, wat echt heerlijk is, aansluitend met een feest in de Q-bar of de club ‘Next Door’.
Een andere afdeling waar we mochten meelopen was de ICU wat staat voor Intensive Care Unit. Het is natuurlijk niet voor niets dat deze mensen hier liggen, zoals ik al zei hebben deze mensen intensieve zorg nodig, maar wachten deze mensen vaak ook op een operatie. Orthopedische ingrepen zoals het rechtzetten van botten gebeurt hier natuurlijk aan de lopende band want we zitten in een orthopedisch centrum, zelf heb ik ook de kans gekregen om operaties van dichtbij mee te maken en heb ik te zien gekregen hoe het eraan toegaat. Onwijs interessant en indrukwekkend om te zien hoe ze omgaan met zulke diverse situaties met minder geavanceerde instrumenten als dat we in Nederland hebben. Ook liggen hier patiënten die geopereerd zijn maar niet uit de kritieke toestand zijn geraakt. Deze mensen liggen hier om te herstellen en in een stabiele toestand te raken zodat ze zo snel mogelijk naar de "wards" kunnen om verder aan hun herstel te werken.
Buiten fysiotherapeuten lopen hier veel verpleegkundige rond maar ook veel doctoren, deze komen testen afnemen en beoordelen hoe het vervolg eruit gaat zien. Ze beslissen of het verantwoord is om te opereren of niet aan de hand van de “fitheid en gesteldheid van de patiënt”, dus of de bloeddruk goed is, of de bloedwaardes goed zijn enzovoort.
Fysiotherapeuten hebben de taak om te beoordelen of er verschillende motorische en sensorische banen nog intact zijn op het gebied van hersenschade en zenuwschade (indien dit mogelijk is en de patiënt voldoenden bij kennis is). Een andere belangrijke taak die wij hebben is het mobiel (beweeglijk) houden van de gewrichten van de patiënten.
Patiënten liggen soms maanden op deze afdeling en moeten natuurlijk niet helemaal stijf worden anders zou dit negatieve gevolgen hebben voor na dit traject (als er een vervolg is want dat is niet altijd zo vanzelfsprekend).
In de weekenden heb ik verschillende tripjes gemaakt. Zo ben ik op Safari geweest. We hadden ongeveer een trip van 6 uur achter de rug en waren eindelijk aangekomen bij het park. Eenmaal in het park was het waanzinnig, enorm veel dieren en erg dichtbij. Veel impala’s (dit zijn een soort herten) en zebra’s. Ook waren er enorm veel giraffen. Opeens ging de telefoon van Steven, onze gids, en gingen we enorm hard rijden. Eenmaal aangekomen zagen we nog 2 andere safari auto’s staan. Er was namelijk een leeuwin in de boom geklommen.
Verder ben ik op Zanzibar geweest. Eerste dag op Zanzibar. De taxirit was al een hele ervaring want in tegenstelling tot het uitgedroogde klimaat in Dar es Salaam was op Zanzibar alles in bloei omdat hier meer regen valt. Alles was dus groen en begroeid wat wel een meer levendig beeld geeft. Op dag één hebben we gesnorkeld bij Mnemba Island (het eiland van Bill Gates) aangekomen waar het strand spierwit was, het water helderblauw en bomen groen waren, We kregen op de boot flippers, duikbril en snorkel en konden ons gaan klaarmaken om voor het eiland te gaan snorkelen. Eenmaal in het water kwamen we een heleboel soorten vissen tegen waaronder Dorry van de film Nemo. Op een gegeven moment kwamen we bij een enorme groep dolfijnen tegen en die waren redelijk kalm en goed te zien, dat was een magisch moment om mee te maken.
Later heb ik ook op Zanzibar mijn duikbrevet gehaald, echt een aanrader aangezien het ontzettend helder water is, een goede temperatuur heeft en het een kleurrijk zeeleven heeft waarin veel te zien is.
