Anne van den Aker

Radboud Universiteit Nijmegen

Al een jaar lang keken we hier naar uit, en nu mocht ik dan eindelijk, samen met een vriendin, beginnen aan mijn reis naar Iloilo, Filipijnen. We studeren allebei geneeskunde, en hadden nu wat wachttijd tot we onze coschappen konden beginnen, dus dit was het perfecte moment om er even tussenuit te gaan! We hadden ons vooraf goed ingelezen, en wisten dat Engels de tweede voertaal was in de Filipijnen. Dit was voor ons een belangrijke factor in onze keuze voor Iloilo. Toen we eenmaal besloten hadden dat het Iloilo ging worden, zijn we door Work the World helemaal klaargestoomd voor de stage. Via Mytrip (mijn persoonlijke online platform) kreeg ik een precieze tijdlijn, waardoor ik zeker wist dat ik alles geregeld had voor mijn vertrek. Daar stonden we dan, op Schiphol, stiekem wel een beetje spannend, maar vooral met heel veel zin!

Na een lange vlucht, waren we heel blij dat we op het vliegveld in Iloilo werden opgehaald door Joy (een van de crewleden van Work the World uit ons huis). Dit gaf meteen een veilig en zeer welkom gevoel. Na een korte rit, kwamen we in het huis aan, wat ontzettend groot was. We kregen onze kamer toegewezen en konden ons opfrissen. ’s Avonds werd het welkomstdiner, een heerlijke pasta, geserveerd. Een fijn moment om meteen alle medestudenten uit het huis te leren kennen.

Daarna zijn we vroeg naar bed gegaan, om wat verloren slaap in te halen. De volgende dag kregen we een rondleiding in het ziekenhuis, wat toch in het begin vrij schokkend was, vanwege de armoede, waar je toch echt even aan moet wennen, en werden we voorgesteld aan de medewerkers van het ziekenhuis. In de middag kregen we een heerlijke lunch en een rondleiding door de stad.

Op dinsdag kon onze stage dan echt beginnen. Ik heb in totaal vier weken stage gelopen in het ziekenhuis. De eerste week ben ik begonnen bij gynaecologie en obstetrie. Dit was een ontzettend leerzame ervaring, want het gaat er zo anders aan toe dan in Nederland. Ik heb een aantal bevallingen gezien die er daar in mijn ogen anders aan toe gaan. Moeders worden meteen ingeknipt en krijgen na de geboorte van hun kind te horen wat het geslacht is, waarna het kind wordt weggebracht naar een andere ruimte. Vervolgens wordt de placenta verwijderd, wordt de moeder gehecht, en moet ze wachten tot er ruimte is op de afdeling. Deze ruimte houdt niet in dat ze een eigen bed krijgt, maar ze deelt een bed met één of twee andere vrouwen en hun baby’s. Verder mocht ik meekijken bij meerdere OK’s, waaronder een keizersnede. Een zeer interessante eerste week dus.

De tweede week stond ik op meerdere afdelingen. Ik heb een dag meegekeken bij family medicine, wat vergelijkbaar is met de huisartsenpost in Nederland. Hier komen ontzettend veel dierenbeten binnen. Wij kennen dat niet echt, maar in Iloilo is het risico op rabiës (hondsdolheid) erg hoog. Verder heb ik meegedraaid bij orthopedie waar ik erg veel van heb geleerd.

Mijn derde en vierde week had ik gekozen voor kindergeneeskunde. Ik ben dol op kinderen, en vond deze weken dan ook fantastisch, maar ook heel schrijnend af en toe. Eén meisje is me heel erg bijgebleven. Ze had een ontsteking aan haar ogen, en had dringend medicijnen nodig, omdat ze blind zou worden. Deze medicatie was wel aanwezig in het ziekenhuis, maar haar ouders konden het niet betalen. Er was daarom subsidie aangevraagd en in de tussentijd lag het meisje te wachten. Elke dag werd het risico op levenslange blindheid groter. Dit soort gevallen vond ik af en toe echt wel lastig om te zien. Ik besefte me heel goed dat het vaak niet anders kan, en ze doen ontzettend hun best om alle patiënten te helpen, maar soms blijft het moeilijk om te zien.

Gelukkig konden we onze ervaringen altijd delen met andere studenten in ons huis. Ook de crew stond dag en nacht voor ons klaar, zowel in het huis als in het ziekenhuis. Na een dag stage voelde het ook echt als thuiskomen. ’s Middags gingen we meestal nog iets leuks doen. We hebben onszelf een aantal keer verwend met een fijne massage, of we gingen beachvolleyballen op het strand. Op donderdagavond was het altijd feest, want dan was het tijd voor BBQ en karaokeavond, super gezellig! Ook in de weekenden kozen we altijd een leuke plek op of dichtbij ons eiland, om met (een deel van) de groep studenten naartoe te gaan. Lekker een weekendje op het strand liggen, eiland hoppen en snorkelen of tuben (in een rubberband) over de rivier. Verveling was echt absoluut niet nodig!

Na de vier weken in Iloilo mochten we ook nog een week naar de Village Healthcare experience, een echte aanrader! Een week lang woonden bij een ontzettend warm en lief gezin. Vanuit daar gingen we elke dag naar een ziekenhuis of naar een kleine kliniek. ’s Middags leer je weven of krijg je uitleg over medicinale kruiden van oma. Op de allerlaatste dag was er een bonfire night, speciaal voor ons georganiseerd. We kregen traditionele dansen aangeleerd door de kindjes uit het dorp en speelden met ze. Echt een onbeschrijflijk mooie ervaring, de Village experience wil je zeker niet missen! Na deze week heb ik nog een maand rondgereisd in Vietnam. Ik vond de combinatie tussen stage en backpacken een hele fijne. Tijdens de stage raak je al enigszins gewend aan de Aziatische cultuur en tijdens het backpacken kun je nog even vakantie vieren.

Mocht je overwegen om een buitenlandse stage te gaan doen? Twijfel dan niet langer en doe het gewoon! Je ontwikkelt jezelf als professional en als mens, maar krijgt er vooral een fantastische ervaring voor terug! Probeer met een open blik te vertrekken en niet te snel te oordelen en stel vooral heel veel vragen! Maar het belangrijkste; geniet ervan, want dit doe je maar één keer in je leven, en het is geweldig!