2020
Artesis Plantijn Hogeschool Antwerpen
Tijdens mijn opleiding verpleegkunde vroeg ik mezelf af hoe de gezondheidzorg georganiseerd zou zijn in andere landen. Om een groot verschil te merken leek het me interessant om buiten Europa op stage te gaan.
Afrika kwam sterk overeen met mijn interesses.
Toen ik via een zoektocht op het internet bij de website van Work the World terechtkwam leek het allemaal mogelijk.
Tanzania sprak me hierbinnen nog het meeste aan omwille van het grote ziekenhuis en de verscheidene mogelijkheden. Ook buiten de stage sprak dit land me enorm aan. Hoe meer info ik opzocht. Hoe meer goesting ik kreeg om te vertrekken.
Ik gaf via Work the World mijn voorkeur van stage afdelingen op. Pediatrie, operatiekwartier (orthopedie) en spoedgevallen wilde ik zeker zien in het ziekenhuis.
Ik koos ook voor de ‘village experience’, een week in een lokaal dorp.
Eenmaal we In Tanzania aankwamen, werden we goed opgevangen door de Work the World medewerkers.
De 2de dag kregen we een rondleiding in het ziekenhuis. Het was meteen duidelijk dat de infrastructuur en toestellen niet waren zoals we gewend zijn in België. Ik werd zeer nieuwsgierig naar de manier waarop ze de zorg uitvoerden.
Na enkele dagen kreeg ik een beter totaalbeeld van hoe het ziekenhuis werkt. Ze proberen met alle mogelijke middelen, zo goed mogelijke zorg te brengen naar de patiënt.
De gedrevenheid waarmee het zorgpersoneel het werk uitvoerde, was prachtig om te zien.
Ik kreeg in het ziekenhuis veel leerkansen, ik verzorgde pediatrische patiënten, zag operaties en behandelde patiënten op de spoedgevallen dienst.
Een van de mooiste momenten was ongetwijfeld een vrouw helpen bij de bevalling. Onder het oog van een plaatselijke vroedvrouw leidde we de bevalling in goede banen.
De warmte van het team operatieverpleegkundige , waar ik tot de dag van vandaag nog contact mee heb, was een mooie ervaring. Ze moedigde me aan om echt mee te draaien in het team. Dit gaf veel voldoening.
Nog een geweldig moment was toen ik na een maand mezelf begon af te vragen of het niet mogelijk zou zijn om een TUK TUK te besturen. Na lang twijfelen heb ik het toch gevraagd. De bestuurder gaf een korte uitleg en weg waren we!
De gedrevenheid om de patiënten zo goed mogelijk te verzorgen met de middelen die voorhanden waren, dat is echt iets waar we in België nog van kunnen leren.
Als bepaalde zaken niet meer aanwezig waren, dan zorgde ze met hun creativiteit voor een goede oplossing.
Over het verblijf in het Work the World-house: De sfeer is geweldig zowel tussen de medestudenten als met de lokale Work the World medewerkers, ze stonden altijd voor ons klaar.
Ze helpen je goed verder met je vragen, ze organiseerden elke donderdag een BBQ voor alle mensen in het huis, de taallessen van mwalimu Jacob (meester Jacob) zorgde er ook voor dat we een beetje Kiswahili konden. Hiermee kon je in het ziekenhuis een eerste contact leggen.
Het was fijn om na stage met andere mensen van over de hele wereld je verhalen uit te wisselen, al die verschillende inzichten en visies zorgen voor een geweldige ervaring.
Tijdens de weekends maakten we wel eens een uitstap: Een voetbalmatch in de Afrikaanse Champions league, een fietstocht,een kerkbezoek, de botanische tuin, musea, een strandbezoek, gaan hardlopen in Dar es Salaam, een Safari, …
Ik zou ook nog graag Inne en Emiel mee willen bedanken, mijn twee medestudenten die samen met mij al die ervaringen hebben gedeeld, en die nu vrienden voor het leven zijn!
Wat ik andere mensen die een buitenlands avontuur maken zeker zou willen meegeven:
Het is een ervaring voor het leven, Geniet van elk moment.
Sta open voor verhalen en ervaringen van ‘locals’, Oordeel niet maar bekijk het ook vanuit hun standpunt.
En vooral: Genieten & HAKUNA MATATA (geen zorgen).
