Maastricht University 2014
Maartje Verhoeven is vierdejaars studente Arts-Klinisch Onderzoeker (AKO) aan Maastricht University. In oktober ging ze vier weken naar Kathmandu, waaronder een week in de Village Healthcare Experience.
Het leek me mooi om het echte Nepalese leven te zien en er niet als toerist te zijn.
Waarom heb je besloten om in je wachttijd naar het buitenland te gaan?
Ik doe een AKO-master en tussen mijn coschappen had ik een vrije periode van 11 weken. Elf weken vond ik wat veel voor een vakantie om in Nederland te zitten en niks te doen. Ik wilde altijd al naar het buitenland, dus een medische stage leek me een mooie kans.
Mijn studiegenoten Alex en Ivo hadden ook al plannen en zij wezen mij op Work the World. De verschillende opties spraken me heel erg aan. Nepal trok me meteen omdat het heel mooi is en je een stage goed kunt combineren met een trek door de natuur in de omgeving. Later kwam ik er achter dat Alex en Ivo ook die periode naar Nepal gingen, super toevallig!
Na mijn stage heb ik ook nog twee weken gereisd. Ik heb de Lang Tan trek gedaan van acht dagen en nog een week van alles bezocht rond Kathmandu. Tijdens de stage zelf heb ik in het weekend ook wel verschillende trips gemaakt.
Wat waren de grootste verschillen met Nederland?
Het land is heel anders. Overal waar je komt is het druk. Op elke hoek van de straat zit wel iets van cultuur, overal zie je kleine tempeltjes tussendoor. Maar het is vooral constant bizar druk.
In het ziekenhuis waren heel veel verschillen. Vooral in het begin moest ik wennen aan de kleine dingetjes. Ook hier weer aan hoe druk het is. Er zit constant familie bij de patiënten. Ze hebben daar geen bezoekuren, want familie helpt ook in de verzorging. Met eten en drinken halen en zelfs medicijnen halen. Dat wordt daar niet geregeld.
Het viel me op hoeveel minder je hebt in zo’n land. Alles wordt gedaan met beperkte middelen. Er was een vrouw met een enorme tumor. Wij vonden dat er een MRI-scan gedaan moest worden. Toen vroeg de dokter: wil je een MRI-scan die niemand kan lezen of wil je een CT scan, die minder goed is, maar waar we wel het juiste personeel voor hebben?
De tumor van die vrouw, die kon je vanaf de buitenkant zien zitten. Er was een echo gemaakt, maar die kwam terug met de mededeling dat alles goed was. Toen wij onze verbazing daarover uitspraken, concludeerde de arts dat de echo waarschijnlijk was gemaakt door iemand die het nog niet zo goed kan.
Ook hygiëne was nogal anders. De endoscopie die ze daar doen, met een buis in de maag en darmen, daarvan gaat de buis van de ene patiënt in een bak water en dan door in de andere patiënt.
Ook simpele dingen als handschoenen waren zoiets. Als ik die zelf niet bij me had, moest ik het hele ziekenhuis door en uiteindelijk kreeg ik een groezelig setje dat iemand nog in zijn jaszak had zitten. Er zijn ook hele andere ziektebeelden. Wormen in je hersenen bijvoorbeeld, heel bizar eigenlijk.
Je leert wel waarderen wat je in Nederland allemaal wel hebt. Vooral medicijnen, merkte ik in de Village Healthcare Experience. En de diagnostiek die wij kunnen doen is voor de patiënt veel beter. Je leert hier ook het gezondheidsstelsel kennen. Er zijn mensen die gewoon geen zorg kunnen krijgen omdat ze het niet kunnen betalen.
Wat heeft het meeste indruk op je gemaakt?
De Village Healthcare Experience. Die ervaring was wellicht nog mooier dan mijn trektocht door de Himalaya.
Vertel eens over de Village Healthcare Experience?
Van tevoren had ik er al heel veel zin in. Het leek me mooi om het echte Nepalese leven te zien en er niet als toerist te zijn. We woonden bij een gezin met een gids van onze leeftijd. Iedereen was er heel aardig, ze wilden je allemaal leren kennen. Sommige bewoners wamen kijken bij het ontbijt: twee blanke vrouwen vonden ze wel interessant, haha!
Van tevoren hadden we geld opgehaald bij familie en vrienden. Daarvan hebben we bij de apotheek medicijnen gekocht, die we bij de VHE hebben achtergelaten. Om toch ook iets meer achter te laten dan alleen onze hulp voor een week. Drie meiden uit het huis waren er voor ons geweest en we hadden hen gevraagd om te inventariseren wat er nog nodig was. Ook vanuit onze eigen ervaring uit Nederland hebben we medicijnen ingeslagen voor de meest voorkomende ziektebeelden. Van alle medicijnen hebben we een lijst gemaakt en uitgelegd hoe ze het moeten gebruiken.
Maar zelfs dan heb je nog steeds dingen waarvoor je mensen naar het ziekenhuis wilt sturen. Er kwam een vrouw met een zwelling in haar hals. Dat zou een schildklierontsteking kunnen zijn, maar ook een tumor. Op zo’n moment wil je een bloedonderzoek doen, maar dat kan dan gewoon niet. Er werd haar aangeraden om naar het ziekenhuis te gaan en toen begon ze voor onze neus te huilen omdat ze geen geld had en niemand kende in Kathmandu, dus niet naar het ziekenhuis kon.
De mensen hebben absoluut een blijvende indruk achtergelaten. Ze zijn zo gastvrij. Ze hebben eigenlijk niks, maar wilden ons wel alles geven. Het gezin waar we logeerden, maar ook de bewoners.
Daarnaast was het een hele mooie plek, waarvandaan je ook de natuur kunt zien. Voor mij was de ervaring vooral om het gewone Nepalese leven in een dorp mee te maken.
Je maakt onderdeel uit van de dagelijkse routine. Ze staan er vroeg op en de vrouw des huizes ging dan koken op haar vuurtje in de woonkamer. Je krijgt ook hun eten te eten, dus je ontbijt dan opeens met erwten, een eitje en een appeltje. Na het werk liepen we langs de school. De kinderen gingen dan net buiten spelen en zij wilden heel graag liedjes leren. We hebben ze de Vogeltjesdans geleerd en de Macarena en zelfs de Ketchup song, dat vonden ze fantastisch! Iedereen loopt bij elkaar naar binnen en maakt een praatje. Het ging gewoon heel gemakkelijk allemaal, dat was heel leuk om te zien.
De rest van de dag, na de halve dag op de post, nam de gids ons mee naar plekjes. We zijn naar een rivier en een grot geweest en we zijn naar bergen in gelopen naar zijn ouderlijk huis. Daar hebben we een crematieplek gezien en het centrum van een Koningsdorpje. Ik heb af en toe nog wel contact met de gids, hij was de enige die Engels kon. Dan vertelt hij hoe het gaat in het dorpje.
Als je toekomstige studenten een tip mocht geven, wat zou deze dan zijn?
Probeer zoveel mogelijk te zien! Probeer in het ziekenhuis actief te vragen of je mee mag kijken. En doe de Village Healthcare Experience! Houd ook tijd over om het land te zien, om de mensen op een andere manier te leren kennen. Vooral, ga veel zien.
Hoe heeft het jou gevormd?
Ik vond het een fantastische, leerzame periode, waarin ik gezien heb hoeveel je kunt doen met weinig. En waarin ik ons Nederlandse systeem wel heel erg heb leren waarderen. Medisch inhoudelijk heb ik wel veel geleerd over tropische ziekten, maar die komen in Nederland dan weer niet zo veel voor.
Ik had nog nooit echt een lange reis gemaakt. Door deze trip heb ik wel geleerd om zelf een land te ontdekken en alles zelf te doen. Het was een hele rijke ervaring.
