Vrije Universiteit Amsterdam 2014
Avigal Brilleslijper is derdejaars studente geneeskunde aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Ze wilde niet wachten tot de zomervakantie en ging in december twee weken naar Kathmandu, Nepal met Work the World!
Waarom heb je gekozen voor Work the World?
Ik wilde eigenlijk al heel lang vrijwilligerswerk doen in Azië. Daar ben ik meerdere keren geweest op reis en vakantie en nu wilde ik terug om er te werken in een ziekenhuis. Via Facebook kwam ik terecht bij Work the World in mijn zoektocht naar organisaties. Omdat ik alleen ging reizen en nog nooit in Nepal was geweest, wilde ik een organisatie waarbij ik zeker wist dat het goed kwam. Vooral het Work the World huis was belangrijk, ik vond het leuk om met andere vrijwilligers samen te zijn.
Zowel mijn ouders als ik vonden Work the World de beste optie.
In het huis zaten 16 studenten in de eerste week en 8 in de tweede week. Niemand was Nederlands; de meeste studenten kwamen uit Australië en een paar uit Amerika. Dat was heel erg gezellig.
Hoe was het om Kerst & NYE in Kathmandu te vieren?
Het was een beetje raar om niet bij mijn familie te zijn en er was niet echt iets georganiseerd voor de feestdagen. We waren wel vrij, dus met Kerst hebben we een hele toffe wandeltocht gemaakt in de bergen en ’s avonds hadden we een diner met alle vrijwilligers.
Na de wandeltocht kwamen we veel later beneden dan de bedoeling was. Het was al donker en er was geen taxi te vinden. Toen hebben we de begeleiding uit het Work the World huis gebeld en zij kwamen ons direct ophalen. Het was heel fijn dat we altijd konden bellen als er iets was.
Met Oud en Nieuw zijn we met een groep naar Pokhara gegaan voor een paar dagen. Daar was ’s avonds een festival waar ook alle Nepalese mensen waren. Het was heel druk! Helaas was er geen vuurwerk, maar het was wel heel interessant en gezellig.
Twee weken is niet zo lang, waarom koos je voor die periode?
Ik wilde eigenlijk langer dan twee weken gaan, maar ik heb maar twee weken vakantie! Maar ik kon niet wachten tot de zomervakantie, zo graag wilde ik gaan. In het ergste geval zou het niet leuk zijn en dan was ik er maar twee weken, en als het wel leuk is, zou ik altijd nog terug kunnen gaan.
Het was een hele mooie ervaring uiteindelijk en ik zou sowieso nog een keer zo’n stage doen. Misschien niet nog een keer Nepal, het lijkt me ook leuk om dan iets heel anders te zien. Dan zou ik ook de Village Healthcare Experience willen doen. Nu had ik daar geen tijd voor, maar ik hoor er veel positieve verhalen over. Het is volgens mij heel indrukwekkend.
Wat was jouw rol in het ziekenhuis?
De eerste dag ben ik met begeleiding naar het ziekenhuis gegaan. In het kinderziekenhuis liep ik twee weken mee met het ‘dinsdagteam’. Ik keek vooral mee op de zalen en het was heel interessant om te volgen hoe het met jouw patiënten gaat. Omdat je ze elke dag terug ziet, kun je ze goed in de gaten houden. Ook heb ik meegekeken op de eerste hulp en de spreekkamer.
Omdat patiënten bijna geen Engels spreken, leggen artsen achteraf uit was hun status is. Vervolgens liepen wij bij de patiënten langs om onderzoek te doen. Alleen behandelen deden we niet zelf.
Het was heel interessant om zoveel ziektes te zien die je in Nederland niet ziet. Zwarte koorts, of reumatische koorts bijvoorbeeld. Je leert er heel veel over en door het zelf mee te maken is het veel leuker om te leren.
Op de studie kregen we ooit een plaatje te zien van een man met tetanus, met een hele bolle rug. In het ziekenhuis was een jongetje met tetanus en om dan te zien dat het in het echt net zo is heel leerzaam. Als ik zelf studeer is het vaak te theoretisch, het zelf doen is voor mij wel een motivatie om meer te leren.
Wat heeft het meeste indruk gemaakt?
Het is er zo anders en primitief! Het ziekenhuis was heel koud en de mensen die ziek waren zaten in bed met een trui aan en een muts op. Daar word je volgens mij niet echt beter van. Of een beenmergpunctie: hoe ze het deden was goed, maar qua hygiëne was het heel anders. Er zaten vliegen op de naald. Het spreekuur is helemaal bijzonder. Er komt dan een hele groep patiënten binnen en iedereen kijkt mee hoe de dokter er eentje behandelt. Daarna steken ze allemaal hun dossier uit en de dokter trekt er eentje uit de uitgestoken handen. Er is geen wachtrij ofzo.
Wat heel veel indruk maakte, was de vader van een jongen die al een week erg ziek was. Hij huilde en knielde aan de voeten van de arts om die te kussen en smeekte de arts om zijn kindje beter te maken. De arts zei dat hij dat zou doen en dat vond ik heel bizar om te zien.
Wat heb je geleerd van observeren?
Ik heb geleerd om cultuurverschillen te zien. Ook als er in Nederland patiënten naar je toe komen, is het heel makkelijk om in je eigen straatje te denken. Het is wel goed om ook eens verder te kijken dan dat. Ik heb ook veel met artsen gesproken en voor hen was hun manier van zorg verlenen heel normaal. Je leert dat situaties meerdere kanten hebben en je ziet hoe andere mensen het doen. Je inlevingsvermogen groeit.
Het is sowieso een mooie ervaring om nu al mee te kunnen lopen met die artsen en al die ziektes te zien. De dag voor ik voordat ik naar Nepal vloog, hadden we een toets gehad over nieren. Het team waarbij ik mee liep was daarin gespecialiseerd, dus zag alles terug wat ik net had geleerd! Dat was heel erg tof.
Wat waren de meest interessante gevallen?
Er was een baby van anderhalve maand en die had een spieraandoening waardoor hij bijna niet kon ademen. Je zag aan zijn gezicht hoeveel moeite het hem kostte; alles in zijn lijf werkte mee om zuurstof binnen te krijgen. Je wist gewoon dat die baby zou gaan overlijden, dat vond ik moeilijk.
Maar ook de jongen waarvan de vader zo wanhopig was en het jongetje met tetanus hebben veel indruk achter gelaten. Ik heb een van de dokters nog op Facebook, die houdt me af en toe op de hoogte van wat er gebeurt. Tijdens mijn stage liep er nog een ander meisje mee en daarmee kon ik praten over wat ik had meegemaakt. Je kon het elkaar uitleggen als je iets niet begreep, dus ik vond het wel fijn dat ik niet alleen was.
Wat deed je in je vrije tijd?
Ik heb best veel gedaan! Van tevoren heb ik niet zoveel opgezocht, ik deed gewoon wat me die dag leuk leek. Doordeweeks werkte in tot twee uur ’s middags en daarna ging ik direct Kathmandu in.
Ik bezocht marktjes in de stad, ging uit eten in het centrum en ik heb allerlei tempels bezocht. De bekende Apentempel, Boeddhistische en Hindoeïstische tempels. Er was ook een plek waar ze mensen cremeren aan de rivier, daar zijn we naartoe gegaan met een gids.
Het eerste weekend zijn we naar Nagarkot gegaan met een heel mooi uitzicht over de Himalaya’s. We zijn met de zonsopgang opgestaan en hebben nog een paar wandeltochten gemaakt daar. Ook in Pokhara hebben we veel tochten gemaakt.
Ik heb heel veel over de cultuur zelf geleerd. Zodra ik klaar was in het ziekenhuis ben ik iets gaan doen, ik vond het heel leuk om er alles uit te halen!
