Renee Hondorp

Renee Hondorp studeert aan PXL.

Waarom wilde je een buitenlandse stage doen?

Ik heb al veel buitenlandse reizen gemaakt, onder andere naar Thailand en Cambodja. Daar vond ik het heel interessant om te doen hoe de gezondheidszorg buiten Nederland en Europa in zijn werk gaan. Vooral hoe mensen in ontwikkelingslanden de zorg toch goed kunnen bieden, ondanks dat het in die landen zoveel primitiever is vond ik heel mooi om te zien. De verschillen in cultuur en werkwijze spraken me zo aan, dat ik mijn stage ook graag in het buitenland wilde doen.

Waarom via Work the World en niet zelf?

Ik ben iemand die liever niet alleen op reis gaat. Vanuit school kon ik kiezen uit verschillende stages en als ik iets anders wilde, moest dat via een organisatie gaan. Ik ben zelf op zoek gegaan en bij Work the World wordt alles geregeld. Je komt terecht in een huis met andere mensen, waar je heel veel mensen leert kennen. Ook heb je een stukje zekerheid, ik vind het fijn dat vooral de praktische dingen voor je geregeld worden. Zodat je er zeker van bent dat het goed is als je aankomt, dat er eten is en een dak boven je hoofd.

Het leuke van het wonen in het Work the World huis vond ik dat je samenwoont met andere mensen die ook in de gezondheidszorg zitten. Dan kun je daar met hen over sparren en de dag doornemen. Er zaten allemaal studenten uit verschillende landen, Australië en Engeland bijvoorbeeld, en al die verschillende culturen maakten het huis heel leuk. Het was echt tof om ze te leren kennen, de ene deed geneeskunde, de ander verpleegkunde en er was ook iemand die fysiotherapie deed. Ik zag de andere studenten eigenlijk vooral thuis. In het weekend deden we uitstapjes. Ervaringen met elkaar uitwisselen en van elkaar leren maakte het heel leuk.

Wat was jouw rol als student verpleegkunde?

Ik heb twee weken meegelopen op de afdeling Algemene Chirurgie. Daar heb ik vooral in het begin veel meegekeken. Na een poosje kon ik meehelpen met de wondzorg, dat heb ik erg veel gedaan. Vanuit school moest ik verschillende opdrachten doen. Zo heb ik anamnese gedaan met een patiënt en meegelopen met de artsen. Ook heb ik even meegelopen op de endoscopie-afdeling, maar ik vond de wondzorg daar een stuk interessanter. De verpleegkundigen waren super aardig en heel geïnteresseerd in hoe het bij mij thuis allemaal gaat. Ook privé werd er veel gedeeld, iedereen liet foto’s van zijn kinderen zijn. Het was op de afdeling minder druk in Nederland, dus ik heb ook veel gesprekken kunnen hebben met mijn collega’s daar.

Daarna liep ik twee weken mee op de afdeling Interne Geneeskunde, waar heel veel studenten uit Sri Lanka zelf waren. Dat was een mooie ervaring, waar ik ook veel heb geleerd over hoe de opleiding daar in elkaar zit. Op de vloer heb ik medicatie mogen uitdelen onder begeleiding en bloed geprikt. Omdat er heel veel gereanimeerd wordt, heb ik hier ook mijn eerst ervaring met reanimeren opgedaan. In Sri Lanka gaan ze veel langer door in Nederland (soms langer dan een uur!) en eerstejaars studenten staan er bij. Ook kijken alle patiënten gewoon mee omdat er geen gordijnen tussen de bedden staan.

Op de afdeling Cardio Care heb ik ook twee weken meegelopen. Hier heb ik vooral meegelopen met visites en ik heb veel patiëntendossiers gelezen. Het is een soort intensive care unit, waarbij je eigenlijk maar weinig verschil ziet met Nederland. Ze geven bijna 1-op-1 zorg en hebben meer materialen dan op andere afdelingen. Ik heb hartfilmpjes gemaakt en meegekeken bij het plaatsen van een stent. Het was heel boeiend om te zien hoe ze een hartfilmpje van binnenuit maken om te kijken of er verstoppingen zijn. Het meest bijzondere om te zien was dat er een pericale tamponade werd uitgeveord, waarbij er vocht in een zakje onder het hart zit. Dat halen ze eruit met een naald, maar dat doen ze gewoon op de afdeling. Ik heb daarnaast zoveel mogelijk met verpleegkundigen gesproken, me verdiept in patiëntendossiers, meegelopen met de visite en vragen gesteld aan de artsen. Zij konden me veel uitleggen over de werking van bepaalde taken.

Hoe waren de verschillen?

Studenten hebben daar allemaal verschillende uniformen aan met een band om hun middel. Die band heeft de kleur van het jaar waar je in zit, op die manier wordt er onderscheid gemaakt. Veel studenten deden alles samen en liepen zelfstandig over de afdeling, waar je in Nederland meer begeleiding krijgt. Het werk van de verpleegkundigen is in Sri Lanka veel meer taakgericht. De ene zorgt voor bloedprikken, de ander deelt medicatie uit. In Nederland heeft iedereen meer zijn eigen patiënt, waar je alles voor doet. Alleen op de Cardio Care Unit was dat hier het geval.

Wat blijft je het meeste bij?

Het meest indrukwekkende geval was voor mij een patiënt op de Algemene Chirurgie die was aangevallen door een stier. De horens waren zo zijn buik in gegaan.

Verder heb ik veel slangenbeten gezien en mensen die erg verbrand waren omdat ze zelfmoord wilden plegen met kerosine. AC was een hele oude afdeling: de bedden waren oud en als die vol waren, sliepen mensen op de grond. Mensen stonden in de rij voor verzorging en ik heb enorm veel hele grote wonden gezien. Dat het zo primitief was is me het meeste bijgebleven.

Al met al is deze hele ervaring heel indrukwekkend. Je gaat echt waarderen wat je in Nederland hebt. De zorg is daar supergoed, daar kun je echt blij mee zijn. Ik vind het ook bijzonder dat mensen in Sri Lanka zelfs nog een lach op hun gezicht hebben ondanks de weinige pijnstilling die ze krijgen. Ze waarderen het leven en omdat de zorg gratis is, klagen ze niet over wat daar misschien nog beter aan zou kunnen.

Ik kan iedereen aanraden om te gaan! Het is wel belangrijk om jezelf te laten zien en te zorgen dat je zelf veel kunt doen. Alles moet uit jezelf komen; ik ben altijd in gesprek gegaan of heb gevraagd wat ik op dat moment kon doen.

Dan komen ze ook vanzelf naar je toe en tonen interesse terug. Zo bouw je een band op. Ik vond het daarnaast heel goed dat ik op verschillende afdelingen heb gestaan. CCU was vergelijkbaar met Nederland, maar Algemene Chirurgie was een hele andere wereld. Het is mooi om dat verschil ook binnen hetzelfde ziekenhuis te zien. Bovendien heb ik er hele leuke logeeradresjes in het buitenland opgedaan

!