2016
Berdou Postma studeert aan Hanze Hogeschool.
Van jongs af aan wilde ik al naar Afrika. Tijdens de studie had ik al wat rondgekeken naar verschillende organisaties. Toen ik afgestudeerd was, was de keus snel gemaakt om vrijwillig als fysiotherapeut in Dar es Salaam, Tanzania te gaan werken. Deze reis naar Afrika is een van de hele mooie avonturen in mijn leven.
In overleg met Work the World ben ik in een Orthopaedic Institute geplaatst, waar ik voornamelijk orthopedische - en neurologische patiënten gezien heb. Ik werkte elke dag van ongeveer 7.45 tot 14.00. De dag begon met een soort bespreking met alle fysiotherapeuten. Daarna ging ik met een fysio mee naar een afdeling in het ziekenhuis om klinische patiënten te behandelen. Deze afdelingen varieerden van vrouwen-, mannen-, kinder-, 'rijke mensen'-afdelingen tot aan de IC. Hierna was het tijd voor poliklinische patiënten. Dit betekend dat er in de gang op de fysiotherapie afdeling ongeveer 100 patiënten zitten of liggen die allemaal een aantal uur wachten totdat ze een keer aan de beurt zijn.
In het begin keek ik mee met de fysiotherapeuten maar door mijn ervaring mocht ik al snel meehelpen. Meestal werd er rekening gehouden met de taalbarrière en kreeg ik patiënten die ook een beetje Engels konden. Maar dat lukte niet altijd, dus soms was het moeizaam communiceren of ik vroeg hulp van een collega. Gelukkig krijg je Swahili les in het WTW huis, dus op een gegeven moment kan je wat basis Swahili die je kan gebruiken in je onderzoek of behandeling. Ik vond het erg leuk om zelf patiënten te behandelen, maar vond het ook leuk om samen met een lokale fysio bezig te zijn. Op die manier ontdek je hoe zij handelen en ontstaan er leuke gesprekken. Op zich hebben ze best wel veel kennis, maar ze passen het niet altijd toe, ze kiezen vaak voor de simpele behandeling.
Het grote verschil in fysiotherapie tussen Nederland en Tanzania is dat ze niet veel vragen en nauwelijks iets uitleggen aan de patiënt en ze houden geen dossiers bij. Daarnaast zijn de behandelkamers heel erg klein en de oefenzaal is soms best lachwekkend (20 patiënten die op 40m2 ieder voor zich zelfstandig oefeningen aan het doen zijn..).
Wat ik ook erg interessant vond is dat ik een aantal dagen op de operatiekamers meegekeken heb.
De combinatie van fysiotherapeutisch werken en cultuur/reizen vind ik erg tof. Na werktijd of in het weekend is er genoeg tijd om dingen te doen. Zo ben ik een lang weekend naar Zanzibar geweest, een weekend safari naar Mikumi National Park en dagjes naar eilandjes in de buurt, marktjes bezoeken, etc. Ik heb de Village Experience gedaan, wat wel een aanrader is. Het is tof om een week tussen de locals te leven. Qua fysiotherapie kan je daar in het ziekenhuisje niet zo veel, maar toch is het erg bijzonder om mee te maken.
Een (vrijwillige) stage via Work the World is echt een aanrader. Je plaatsing in het ziekenhuis en huisvesting wordt geregeld en je kan altijd hulp krijgen. Het WTW-team in het huis is erg aardig en er zijn leuke andere studenten waardoor je je gelijk thuis voelt. Er is altijd wel iemand om je werkdag mee te bespreken of om iets leuk te gaan doen. De lokale mensen daar zijn zo ontzettend lief en mooi. Soms wordt je aangekeken of wordt er 'mzungu' (= white people) geroepen, maar ik heb me nooit ongemakkelijk of niet welkom gevoeld. Het is erg leuk om je te mengen tussen de lokale mensen en cultuur. Zo vond ik het reizen met de Dalla Dalla of Bajaj ook altijd leuk, omdat ik er vaak iets grappigs meemaakte of leuk gesprekje had. In het ziekenhuis is het wel belangrijk dat je pro-actief bent en veel interesse toont. Doordat ik er een aantal weken zat en afgestudeerd ben, heb ik me goed kunnen mengen tussen de fysiotherapeuten en veel zelfstandig kunnen doen. Ik denk dat het als student ook erg leerzaam is, maar dat je wel betrokken en pro-actief moet opstellen.
